Porady księgowe

Niezależnie od rodzaju działalności gospodarczej, auto znacznie ułatwia prowadzenie firmy, a niekiedy jest wręcz niezbędne. Jako przedsiębiorca masz dwie możliwości – możesz  wykorzystywać prywatny samochód lub zdecydować się na zakup samochodu firmowego. Sprawdź, co powinieneś wiedzieć, zanim zdecydujesz się na kupno auta.

Zakup na fakturę czy leasing?

Zanim podejmiesz decyzję o kupnie auta, pomyśl, co będzie dla Ciebie bardziej korzystne – zakup na fakturę (za gotówkę lub na kredyt) czy leasing (operacyjny lub finansowy). Warto podkreślić, że nie ma tu lepszych czy gorszych rozwiązań – wszystko zależy od indywidualnej sytuacji. Jeśli kupujesz auto na fakturę, na pewno musisz być przygotowany na wysoki, jednorazowy wydatek (wydatek ten wpisuje się w koszty w odpisach amortyzacyjnych). Z kolei samochód w leasingu umożliwia na czasowe rozłożenie wydatku, przy czym trzeba się liczyć z dodatkowymi opłatami.

Auto firmowe jako środek trwały

Samochód zakupiony i zarejestrowany na firmę może być zakwalifikowany jako środek trwały firmy, jeżeli:

• stanowi własność lub współwłasność podatnika;
• został nabyty we własnym zakresie;
• jest kompletny i zdatny do użytku;
• będzie użytkowany zgodnie z potrzebami, które wynikają z prowadzonej działalności gospodarczej;
• jego wartość przekracza 10 tysięcy zł.

Trzeba wiedzieć, że wszystkie środki trwałe muszą być wprowadzone do ewidencji środków trwałych i zostać poddane, zgodnie z regulacjami wynikającymi z ustawy PIT, amortyzacji.

Zmiany w opodatkowaniu od stycznia 2019

1 stycznia 2019 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. Co przyniosła nowelizacja? Kto straci, a kto zyska na zmianach w sposobie rozliczania kosztów korzystania z samochodów osobowych, wykorzystywanych w prowadzonej działalności? Przepisy, które weszły w życie w styczniu tego roku, wprowadzają nowe zasady rozliczania leasingu, zmienił się również sposób rozliczania wydatków na służbowe samochody. Zgodnie z nowymi zapisami odliczanie wydatków na samochód, wykorzystywany również do celów prywatnych, będzie opierać się o określone limity procentowe, a nie jak dotychczas o kilometrówkę.

Zmiany ominą podatników, którzy do końca 2018 roku podpisali nową umowę leasingu (będą rozliczać się na dotychczasowych zasadach). Nie dotkną również osób, które po  1 stycznia 2019 wezmą w leasing auto, którego koszt nie przekroczy 150 tysięcy złotych.

Opracowała: J.K.

Zapraszamy do współpracy, Zespół Biura Rachunkowego Marta Janelt.

Z racji Świąt Wielkanocnych pracownicy, zarówno obecni jak i byli, otrzymują często od swoich pracodawców dodatkowe świadczenia. Mają one różną formę – od pieniężnej, poprzez bony, talony, czy też paczki i inne świadczenia rzeczowe. Świadczenia te mogą być finansowane z różnych środków.  

Sposób finansowania 

Są dwie możliwości finansowania takich świadczeń, pracodawca może wykorzystać: 

• środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych 

• środki obrotowe firmy 

W sytuacji, gdy w jednostce prowadzony jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, pracodawca podejmuje decyzję z jakich środków świadczenia wielkanocne zostaną sfinansowane. Należy przy tym pamiętać, iż środki z ZFŚS mogą być przeznaczane wyłącznie na działalność o charakterze socjalnym, która według przepisów (Ustawa o ZFŚS Dz. U. z 2018 r. poz. 1316 ze zm.) uzależniona jest od sytuacji życiowej, materialnej i rodzinnej osób uprawnionych a zasady przyznawania takich świadczeń powinny być ujęte w regulaminie funduszu. 

Opodatkowanie 

Świadczenie wielkanocne stanowi pracowniczy przychód ze stosunku pracy i w zależności od sposobu finansowania oraz wysokości, może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych lub też w całości lub części korzystać ze zwolnienia.  

W sytuacji, gdy świadczenie wielkanocne finansowane jest ze środków obrotowych firmy to przychód ten w całości podlega opodatkowaniu. 

Jeżeli świadczenie wielkanocne wypłacane jest w całości w ramach działalności socjalnej ze środków ZFŚS, podlega zwolnieniu przedmiotowemu do kwoty łącznie (wraz z innymi świadczeniami otrzymanymi w ramach funduszu) nie przekraczającej w roku podatkowym 1000zł. Z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.) zgodnie z którym bonów, talonów i innych znaków, uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi, nie zalicza się do świadczeń rzeczowych, zatem podlegają one opodatkowaniu bez względu na kwotę oraz sposób finansowania.  

Składki ZUS 

Przychód w postaci wielkanocnego świadczenia może być również zwolniony ze składek ZUS. Dotyczy to świadczenia otrzymanego w ramach ZFŚS bez względu na jego wartość. Oskładkowaniu podlega natomiast omawiane świadczenie, gdy zostanie sfinansowane ze środków obrotowych firmy.  

Świadczenie dla byłych pracowników 

Jeżeli świadczenie wielkanocne pracodawca przekaże również byłym pracownikom – emerytom i rencistom, jako przychód z innych źródeł może być ono zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Wolne od podatku dochodowego będą świadczenia nieprzekraczające łącznej kwoty 3000zł (art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o pdof) zarówno jeżeli zostały sfinansowane ze środków z ZFŚS jak i środków obrotowych firmy. Nadwyżka ponad podaną kwotę podlega opodatkowaniu, zatem pracodawca musi od niej pobrać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% (art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdof). 

Świadczenia dla byłych pracowników, po ustaniu stosunku pracy nie podlegają oskładkowaniu. 

 Ewa Małkowska

Źródła:
Ustawa o ZFŚS Dz. U. z 2018 r. poz. 1316 ze zm.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.)
2 ust. 1 pkt 19 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949)
art. 81 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1510 ze zm.)
Paszkowska, Ujęcie w księgach świadczeń wielkanocnych dla pracowników, Gazeta Podatkowa nr 28 (1590) z dnia 8.04.2019

Kiedy mamy do czynienia z odwrotnym obciążeniem?

Odwrotne obciążenie oznacza, że obowiązek rozliczenia podatku VAT przerzucony jest ze sprzedającego towar na nabywcę. Nabywca ma zatem obowiązek naliczyć podatek należny, oraz przysługuje mu prawo odliczenia podatku naliczonego.

Zastosowanie odwrotnego obciążenia dotyczy określonych towarów , które wyróżnione są w załączniku nr 11 ustawy o VAT oraz usług budowlanych – załącznik 14 ustawy.

O tym kiedy procedura odwrotnego obciążenia ma zastosowanie stanowi art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym spełnione muszą być następujące warunki:

• Sprzedawca oraz nabywca są czynnymi podatnikami VAT,
• dostawa nie jest objęta zwolnieniem, (art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122 ustawy o VAT)

W niektórych sytuacjach, w przypadku transakcji dotyczących elektroniki, dodatkowo wartość towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, musi przekroczyć kwotę 20 000 zł netto (procesory, telefony dla sieci komórkowych, konsole do gier wideo, przenośne maszyny do automatycznego przetwarzania danych, takie jak laptopy i notebooki albo inne komputery przenośne).

Jeśli chodzi o usługi budowlane wymienione w ustawie, odwrotne obciążenie ma  zastosowanie tylko, gdy nabywca oraz sprzedawca są czynnymi podatnikami VAT, a świadczący usługi (usługodawca) jest podwykonawcą.

Obowiązek podatkowy

Przedsiębiorcy, którzy nabywają objęte procedurą odwrotnego obciążenia towary muszą pamiętać o ciążącym na nich obowiązku podatkowym rozliczenia i odprowadzenia podatku VAT należnego. Obowiązek ten powstaje w chwili dokonania dostawy lub wykonania usługi (W przypadku świadczenia usług budowlanych obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury).

Przy transakcjach objętych odwrotnym obciążeniem nie decyduje o momencie powstania obowiązku podatkowego data otrzymania faktury. Z kolei nieotrzymanie faktury nie zwalnia podatnika z obowiązku wykazania podatku w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Według art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy o VAT podatnik powinien rozliczyć podatek należny w deklaracji VAT w ciągu 3 miesięcy od okresu, w którym powstał obowiązek podatkowy (licząc od końca miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy)

Podatnik rozlicza podatek VAT od zakupionego towaru jednocześnie po stronie podatku należnego jak i naliczonego (transakcja neutralna podatkowo)

Odliczenie podatku naliczonego

Kwota podatku należnego to równocześnie kwota podatku naliczonego, który nabywca ma prawo odliczyć na zasadach ogólnych. Nabywca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdy dokona rozliczenia VAT należnego w okresie, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W przypadku gdy podatnik składa korektę, rozliczając podatek należny przed upływem 3 miesięcy ma prawo odliczyć podatek naliczony w tym samym okresie rozliczeniowym.

W przypadku, gdy podatnik uwzględni kwotę podatku należnego w terminie przekraczającym okres 3 miesięcy, może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego przy rozliczeniu za okres rozliczeniowy, co do którego nie upłynął jeszcze termin złożenia deklaracji VAT.

Ewa Małkowska

Źródła:
Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
www.poradnikprzedsiebiorcy.pl (odwrotne obciążenie niewykazane w terminie)
www.biznes.gov.pl (odwrotne obciążenie vat odwrócony)
www.podatki.gazetaprawna.pl (spóźniona faktura od kontrahenta bez odsetek u nabywcy)
https://msp.money.pl (faktura odwrotne obciążenie jakie elementy)
www.podatki.egospodarka.pl (Spóźniona faktura z odwróconym VAT nie wpływa na odliczenie podatku)

Dokapitalizowanie spółki to działanie umożliwiające pozyskanie świeżego kapitału w sytuacji, gdy zgromadzony kapitał okazuje się niewystarczający.  Konieczność pozyskania dodatkowych środków związana może być z finansowaniem inwestycji, lub też zabezpieczaniem przejściowych problemów finansowych spółki.

Spółki mogą wybrać spośród różnych form dokapitalizowania, są to głównie:

1. Pożyczka od właścicieli
2. Podwyższenie kapitału zakładowego
3. Dopłata do kapitału

Wybór metody na pozyskanie dodatkowego kapitału powinien uwzględniać indywidualną sytuację podmiotu, gdyż dla różnych spółek inne sposoby dokapitalizowania mogą okazać się właściwe. Należy w tej sprawie zachować ostrożność, każdy błąd może narazić spółkę na nieprzyjemne konsekwencje finansowe.

POŻYCZKA

Jednym ze sposobów na poprawę kondycji finansowej spółki jest udzielenie przez jej wspólnika pożyczki. Wydaje się to być najprostszym instrumentem, który jednak nie jest bez wad. Atutem jest z pewnością niskie sformalizowanie. Co więcej pożyczki udzielane spółce przez wspólnika są zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych. Umowa pożyczki, pomiędzy spółką a jej wspólnikiem lub akcjonariuszem, powinna być zawarta w formie pisemnej. Oprocentowanie pożyczki, nie jest koniecznym elementem umowy, jednak warto pamiętać iż przy braku oprocentowania spółka będzie zobligowana do zapłaty podatku dochodowego od świadczeń nieodpłatnych. Istotne jest również, aby oprocentowanie było ustalone na warunkach rynkowych. Może wystąpić sytuacja, kiedy wspólnik jest również członkiem zarządu spółki. Zgodnie z KSH, w takim przypadku spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników, a zawarcie umowy pożyczki wymaga zgody zgromadzenia wspólników.

Warto również zwrócić uwagę na przepisy dotyczące tzw. cienkiej kapitalizacji. Zgodnie z nimi nie stanowią kosztu uzyskania przychodu odsetki od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot z nią powiązany. Za podmiot powiązany uważa się udziałowca bądź akcjonariusza posiadającego nie mniej niż 25% udziałów lub akcji tej spółki lub tzw. spółkę – siostrę, w której ten sam udziałowiec/akcjonariusz posiada co najmniej 25% udziałów lub akcji. Przepisy podatkowe jako odsetki traktują wszelkie poniesione na rzecz pożyczkodawcy koszty związane z pożyczką (odsetki, opłaty, prowizje).

PODWYŻSZENIE KAPITAŁU ZAKŁADOWEGO

Kolejną z proponowanych metod na dokapitalizowanie spółki jest podwyższenie jej kapitału zakładowego, które następuje poprzez podwyższenie wartości nominalnej istniejących udziałów lub ustanowienie nowych (zmiana pierwotnej struktury kapitałowej w spółce). Może ono nastąpić na mocy dotychczasowych postanowień umowy spółki lub zmiany umowy spółki, w sytuacji gdy nie zawierała ona upoważnienia do takiego podwyższenia. Nie ma konieczności proporcjonalnego dokapitalizowania spółki przez wspólników, o ile wyrażają na to zgodę. Podwyższenie kapitału zakładowego spółki, o ile zostało pokryte wkładem pieniężnym lub przedsiębiorstwem, czy jego zorganizowaną częścią, jest wolne od podatku dochodowego od osób prawnych. Ten sposób dokapitalizowania jest natomiast opodatkowany podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 0,5%. Zaletą jest możliwość podwyższenia kapitału zakładowego o kwotę niższą niż wartość wkładów. Pozostała kwota (tzw. agio) trafia na kapitał zapasowy i nie podlega ona wtedy opodatkowaniu PCC.

Podwyższenie kapitału zakładowego wymaga objęcia udziałów oraz wpisu do KRS, zatem dodatkowe koszty będą stanowić koszty notarialne (w przypadku zmiany umowy spółki), oraz koszty związane z rejestracją zmian w KRS. Podwyższenie kapitału następuje dopiero z chwilą uzyskania wpisu w rejestrze.

DOPŁATA DO KAPITAŁU

Dopłaty do kapitału to rozwiązanie możliwe do zastosowania jedynie gdy zostało przewidziane w umowie spółki, z uwzględnieniem wartości maksymalnej dopłat. Stanowią formę przymusowej pożyczki udzielanej przez wspólników na rzecz spółki. Dopłaty, co do zasady, nie stanowią przychodu dla spółki, zwrócone wspólnikom również nie stanowią dla nich przychodu. Dopłaty będą jednak stanowić przychód w sytuacji gdy nie zostały przewidziane umową spółki, lub ich wartość przewyższa kwotę ustaloną w umowie spółki – w części przekraczającej tę kwotę. W konsekwencji dopłaty nie stanowią też dla żadnej ze stron kosztów uzyskania przychodów.  Dopłaty mogą być oprocentowane, jednak w momencie wypłaty nie są one dla spółki kosztem podatkowym. Dopłaty powinny być nakładane i uiszczane równomiernie w stosunku do udziałów wspólników w spółce. Nie stanowią one zmiany umowy spółki, zatem nie wymagają formy aktu notarialnego czy też aktualizacji wpisu w KRS. Ustanawia się je w drodze uchwały na zgromadzeniu wspólników. Dopłaty podlegają opodatkowaniu PCC w wysokości 0,5%, podstawę opodatkowania stanowi kwota dopłaty, a podmiotem zobowiązanym do uiszczenia podatku jest spółka.

Ewa Małkowska

Źródła:
KSH
www.rp.pl
www.prawo.money.pl
www.spółka.org
www.bliżejbiznesu.pl
www.durajreck.com
www.poprawnystartup.pl

Darowizna – jest to umowa, na podstawie której, darczyńca ma możliwość przysporzenia korzyści materialnej osobie obdarowanej. Darować można każdą rzecz, nie ma ograniczeń, może to być nieruchomość, ruchomość, a także pieniądze. Ważne, aby można było określić wartość darowizny.  W przekazaniu stronami są darczyńca i obdarowany. Zarówno po jednej jak i po drugiej stronie, może być więcej niż jedna osoba.

Spółki mają możliwość odliczenia darowizny w kosztach, lecz spełnione muszą być pewne warunki.
Przede wszystkim, spółka musi wykazywać dochód . W przypadku straty, niedozwolone jest odliczenie darowizny. Wielkość osiągniętego przychodu ma także wpływ na wielkość darowizny, ponieważ nie może ona przekroczyć 10% dochodu przedsiębiorstwa obdarowującego. Ponadto, aby odliczyć darowiznę od dochodu, musi być ona przeznaczona na cele uwzględnione w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom wymienionym  w art. 3 ust 2 i 3 tej ustawy, czyli na takie jak m.in. ochrona i promocja zdrowia, bądź na cele kultu religijnego. Jeśli spółka decyduje się na przekazanie darowizny kilku organizacjom, to ich łączna wartość także nie może przekroczyć 10% dochodu spółki. Odliczenia można dokonać, jeśli wysokość darowizny jest potwierdzona dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku formy innej niż pieniężna- dokumentem potwierdzającym wartość darowizny i oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Oświadczenie składane przez darczyńcę powinno być w formie aktu notarialnego. Ze strony obdarowanego nie ma konkretnych wymogów co do formy udokumentowania. Dodatkowo, jeśli darowizną jest nieruchomość- konieczne jest sporządzenie umowy przez notariusza. W przeciwnym razie, jest ona nieważna.

Co powinno znaleźć się w umowach?
Istotne, aby dokładnie określić darczyńcę, osobę obdarowaną oraz przedmiot darowizny. Kluczowe jest, że przedmiot był własnością darczyńcy. W umowie obdarowujący zobowiązuje się do przekazania darowizny, natomiast obdarowywany do jej przyjęcia. Dodatkowo warto wskazać miejsce i datę sporządzenia umowy.

źródło: infor.pl

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest najchętniej wybieraną formą prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Istnieją trzy formy rejestracji takiej spółki w Krajowym Rejestrze Sądowym: listownie, elektronicznie, bądź bezpośrednio w sądzie. Swoją spółkę można zgłosić w pięciu krokach.

Krok 1 Zawarcie umowy między wspólnikami.

Spółkę z o.o. utworzyć może jedna lub więcej osób prawnie dopuszczalnych.
Aby zarejestrować taką spółkę w Krajowym Rejestrze Sądowym, konieczne jest podpisanie umowy między wspólnikami. Powinna ona zawierać szczegółowe informacje dotyczące określonych świadczeń w spółce, wysokość kapitału zakładowego, siedziby spółki, przedmiotu działania, ilości oraz wartości nominalnej udziałów przypadających na poszczególnych wspólników.

Krok 2 Wprowadzenie przez wspólników wkładów na pokrycie kapitału

Do założenia spółki z o.o. konieczne jest posiadanie kapitału w minimalnej wysokości 5000zł.

Krok 3 Powołanie zarządu

Konieczne jest powołanie zarządu, jako organu reprezentującego spółkę, którego zadaniem jest także prowadzenie jej spraw. Od 15 sierpnia 2018 roku wprowadzona została nowelizacja ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, która mówi o obowiązku podania adresu do doręczeń.

Krok 4 Jeśli wymaga tego ustawa lub umowa spółki, konieczne jest ustanowienie organu nadzorczego

W sytuacji, gdy kapitał spółki przewyższa 500 000 zł, liczba wspólników- 25 osób, to konieczne jest ustanowienie rady nadzorczej, bądź komisji rewizyjnej.

Krok 5 Zgłoszenie spółki do KRS

Po podpisaniu umowy i spełnieniu wszystkich wyżej wymienionych wymogów, założyciel spółki ma maksymalnie 6 miesięcy od daty podpisania umowy, na zgłoszenie chęci rejestracji. Do takiego zgłoszenia służy druk KRS-W3, natomiast konieczne jest załączenie także niezbędnej dokumentacji. Mowa o druku KRS-WE, w którym zawarta jest informacja o wspólnikach, KRS-WM- dane o przedmiocie działalności, KRS-WK- informacje o osobach uprawnionych do reprezentacji spółki. Oprócz wyżej wymienionych druków, należy także złożyć umowę zawartą między wspólnikami, dokument potwierdzający pokrycie w całości obowiązkowego kapitału pozwalającego na założenie spółki z o.o., listę wspólników wraz z podpisami wszystkich członków zarządu, wzory podpisów członków organu reprezentującego spółkę wraz z poświadczeniem notarialnym lub sądowym, a także potwierdzenie dokonania opłaty za wpis do Monitora Sądowego i Gospodarczego oraz opłaty sądowej. Jeśli spółka jest zgłaszana po raz pierwszy, konieczne jest załączenie drugiego egzemplarza umowy oraz oświadczenia, o posiadaniu prawa do lokalu lub nieruchomości, w którym znajduje się siedziba spółki.

Zakładając spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, należy liczyć się także z kilkoma dodatkowymi aspektami. Niezbędne do prawidłowego funkcjonowania firmy, będzie założenie odrębnego konta bankowego, co będzie stanowiło dodatkowe ułatwienie. Należy pamiętać, aby uzyskany numer REGO uzupełnić we wniosku NIP-2. Ponadto konieczna będzie rejestracja spółki, jako podatnik VAT, co wiąże się z odprowadzaniem podatku od towarów i usług. Po tej rejestracji należy poinformować urząd skarbowy o wybranej formie opodatkowania.

Po wykonaniu wszystkich kroków, bez obaw można prowadzić działalność swojej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Opracowała: Julia Mezgier

Źródła:
https://www.biznes.gov.pl
https://rejestracjaspolkizoo.pl/